بازخورد در ارزشیابی تکوینی و تأثیر آن بر پیشرفت تحصیلی درس علوم

ارزشیابی یکی از فعالیت ها و محورهای اساسی در فرایند یاددهی و یادگیری هر نظام آموزشی است. از ارکان اساسی و قابل ملاحظه آن ارزشیابی تکوینی است که جهت ارتقاء و بهبود پیشرفت تحصیلی یادگیرندگان به کار می رود، امّا معلمان کمتر به اجرای آن اهتمام می ورزند. زمانی که این مهم را اجرا نمایند به ندرت از طریق بازخورد به اصلاح و بهبود نارسایی های یادگیری دانش آموزان می پردازند. بنابراین پژوهش حاضر جهت بررسی تأثیر بازخورد اعم از کلامی، نوشتاری و ترکیبی از کلامی - نوشتاری به عنوان کاربندی های مورد مطالعه در ارزشیابی تکوینی در درس علوم تجربی در ۳ گروه آزمایشی و یک گروه کنترل ۱۴۰ نفری از دانش آموزان پسر پایه پنجم ابتدایی اجرا گردید. همچنین ضمن اجرای آزمون های روا و پایا شده پیشرفت تحصیلی تحت عنوان پیش آزمون و پس آزمون، از ۱۱ آزمون تکوینی که در طول ۱۱ هفته متوالی اجرا شده است، استفاده گردید. برای توصیف و تجزیه و تحلیل داده های حاصل شده از پیش آزمون و پس آزمون از شاخص های آمار توصیفی، آزمون T، تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی HSD در سطح a=0/05 استفاده شد. نتایج این بررسی نشان داد بین پیشرفت تحصیلی گروه های آزمایشی که به شیوه های گوناگون اعم از کلامی، نوشتاری و ترکیبی از کلامی - نوشتاری بازخورد دریافت کرده اند در مقایسه با گروه کنترل که هیچ گونه بازخوردی در آزمون های تکوینی دریافت نکرده اند، تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین بین پیشرفت تحصیلی دانش آموزان با بازخوردهای نوشتاری و کلامی در آزمون های تکوینی، تفاوت معناداری مشاهده شد. بین نتایج ناشی از بازخوردهای نوشتاری و ترکیبی از بازخوردهای کلامی - نوشتاری در آزمون های تکوینی، تفاوت معناداری مشاهده نشد.